മന്ദാരങ്ങൾ

ചായ തന്നപ്പോൾ അവളുടെ വിരലുകൾ എന്റെ കയ്യിൽ ഒന്ന് തൊട്ടു .
ഞാനത് പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നില്ല .അത് കൊണ്ട് ഉള്ളിലെവിടെയോ പെട്ടന്നൊരു ഉറവപൊട്ടി.
അവളുടെ കണ്ണിലേക്കു ഒന്ന് നോക്കണമെന്നുണ്ടായിരുന്നു .. പക്ഷെ സങ്കോജം കൊണ്ട് അത് വേണ്ടെന്നു വെച്ചു ..
അല്പ്പം മുമ്പാണ് ഞാനാ വീട്ടില് അതിഥിയായെത്തിയത് ... എന്റെ പഴയ കളിക്കൂട്ടുകാരിയുടെ വീടാണത് .
ബാല്യത്തിന്റെ പൂത്തുലഞ്ഞുനിന്നിരുന്ന ചെമ്പകപൂക്കളിൽ നിന്നും ഒരു കുലപ്പൂവ് ഞാൻ ആരുമറിയാതെ പൊട്ടിച്ചെടുത്തിരുന്നു. എന്റെ ഹൃദയത്തിനുള്ളിലെവിടെയോ ഇത്രയും കാലം ചൂടും തണുപ്പുമേൽക്കാതെ , സംരക്ഷിച്ചു .
ഇപ്പോൾ നേരിയ കാറ്റും തണുപ്പും നെഞ്ചിനുള്ളിലേക്ക് പതുക്കെ അരിച്ചിറങ്ങുന്നുണ്ടോ ??..
ചായ കുടിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കെ ഞാൻ അവളോട്‌ ചോദിച്ചു .
"സുഖമാണോ ?"
അവൾ അതെ എന്ന അർത്ഥത്തിൽ തലയാട്ടി .. അവളുടെ മുഖത്ത് ഒരു ചിരി വിടർന്നു . ആ ചിരിയുടെ അർത്ഥം മനസ്സിലാകാത്തത് കൊണ്ട് ഞാനവളുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി .
"ഞാൻ കരുതി എന്നോട് മിണ്ടില്ലെന്ന് .."
എന്റെ മുഖത്തും ചിരി പടർന്നു .. നമ്മൾ ഒരുപാട് കാലം ധാരാളം സംസാരിച്ചവരല്ലേ ..? ഇപ്പൊ ഇരുപത്തിയഞ്ചു വർഷങ്ങൾ കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു .. ഞാൻ മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു .. എന്റെ മനസ്സു വായിച്ചിട്ടെന്ന പോലെ അവൾ വീണ്ടും ചിരിച്ചു ..
"ഇനിയും മിണ്ടാമല്ലോ ..ഒരു ചായ കുടിച്ചില്ലേ .. "
പഴയ കിലുക്കാം പെട്ടി തന്നെ .. അത് വരെ എന്നെ കെട്ടിവരിഞ്ഞു നിന്നിരുന്ന നിഘൂഡമായ ഒരു പിരിമുറുക്കം സാവകാശം അവളുടെ ചിരിയിൽ അലിഞ്ഞുതിർന്നു.
ഭർത്താവ് ?
ഗൾഫിലാണ് ..
മക്കൾ ?
രണ്ടു പേർ . മൂത്തയാൾ എട്ടിൽ പഠിക്കുന്നു .. ഇളയ മോൾ അഞ്ചിലും ... ..
പതുപതുത്ത സോഫയുടെ മൃദുലതയിൽ ഞാൻ സാവകാശം ഒന്ന് ചാരിയിരുന്നു . ഇപ്പോഴാണ് ഞാൻ അവളെ പൂർണമായും കാണുന്നത് . അല്പ്പം തടിച്ചിട്ടുണ്ട് .. കൈകളിൽ നിരയിട്ടത് പോലെ നേരിയ സ്വർണനിറമുള്ള രോമ രാജികൾ , ഉയര്ന്നു നിൽക്കുന്ന മാറിടത്തിന് മീതെ അലസമായ് വിശ്രമിക്കുന്ന ഒരു മാല .. . ചിരിക്കുമ്പോൾ ചുണ്ടുകളിൽ ഒളിപ്പിച്ചു വെച്ച മന്ദാരപ്പൂക്കൾ നാലുപാടും അടർന്നു വീഴുന്നുണ്ടോ ..... ദൈവമേ .. ഞാൻ എന്റെ മനസിനെ അടക്കി നിർത്താൻ ശ്രമിച്ചു .. എന്റെ കളിക്കൂട്ടുകാരിയും അന്നെന്റെ സ്വപനത്തിലെ റാണിയുമായിരുന്ന ഒരു കൊച്ചു പെണ്‍കുട്ടിയല്ല ഇന്നെന്റെ മുന്നിൽ നിൽക്കുന്നത് . മറ്റൊരാളുടെ ഭാര്യയാണ് . .. ഞാൻ അവളിൽ നിന്നും കണ്ണുകൾ പിൻവലിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു . അവൾ എന്നെ തന്നെ നോക്കി നിക്കുകയാണ് ... പഴയകാലമൊക്കെ ഓർക്കുന്നുണ്ടോ ??
അവളുടെ ചോദ്യം വീണ്ടുമെന്നെ അമ്പരപ്പിച്ചു .. ഇത്ര കൃത്യമായി എങ്ങനെ എന്റെ മനസിനെ വായിച്ചെടുക്കുന്നു നീ ?
ഞാൻ പെട്ടന്ന് വികാരാധീനനായി .... പഴയ കാലം ... .പാട വരമ്പിലൂടെ രണ്ടു കുട്ടികൾ ഓടിക്കളിക്കുന്നു . പെട്ടന്നൊരാൾ കാൽ വഴുതി വയലിലേക്കു വീണു .. രക്ഷകനായ് മറ്റെയാൾ അവളെ പിടിച്ചെഴുന്നേൽപ്പിക്കുന്നു . പാടത്തെ ചെളിയും വെള്ളവും വീണ നനഞ്ഞ അവളുടെ പാവാടയും ഉടുപ്പും ശരീരത്തോട് ഒട്ടി ചേർന്ന് കിടക്കുന്നു ..അയാൾ സ്വയം ശാസിച്ചു മനസ്സ് കൈ വിട്ടു പോകുകയാണ് .....
എന്നെ കുറിച്ച് ...ഞാൻ പാതിവഴിയിൽ നിർത്തി .
എനിക്കെല്ലാം അറിയാം .. ഇടക്ക് ഞാൻ അന്വേഷിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു ... ഭാര്യയും രണ്ടു കുട്ടികളും. എല്ലാവരും ഗൾഫിലാണ് ,ശെരിയല്ലേ ?.....
വീട്ടിൽ ?
അച്ഛൻ റിട്ടയറായി..
ചേച്ചി ? സുഖമായിരിക്കുന്നു ..ചേച്ചിയുടെ ഭർത്താവ് പഞ്ചായത്ത് സെക്രട്ടറിയാണ് ...
എനിക്കു ദുഃഖം തോന്നി .. ഞാൻ എന്റെ കളിക്കൂട്ടുകാരിയോട് തന്നെ എല്ലാ വിശേഷങ്ങളും ചോദിച്ചു മനസ്സിലാക്കേണ്ടി വന്നിരിക്കുന്നു . . പക്ഷെ എന്നെ കുറിച്ച് ഞാൻ പറയാതെ തന്നെ അവൾക്കെല്ലാമറിയാം ...
ഞാൻ വന്നത് അസമയത്താണോ ? മക്കളെ കൂടി കാണാൻ കഴഞ്ഞില്ല .....
അവൾ പറഞ്ഞു . വൈകുന്നേരം വരെ കാത്തിരിക്കാൻ സമയമുണ്ടോ ?
അവർ സ്കൂൾ വിട്ടു വരുന്നത് വരെ?
ഞാനൊന്നും മിണ്ടിയില്ല .. ചായ കപ്പ് എന്റെ കയ്യിൽ തന്നെ ഇരിക്കുന്നു ..
അവൾ ചോദിച്ചു ..
ആ കപ്പിങ്ങു തരുമോ .. ..??
എങ്കിൽ ഇരിക്കു ..
അവൾ എതിരെയുള്ള ചെറിയ സോഫയിൽ ഇരുന്നു ... ഞാൻ കപ്പ്‌ അവൾക്കു നേരെ നീട്ടി .. അത് വാങ്ങാൻ നേരം അവൾ എന്റെ കണ്ണിലേക്കു സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി ..
എന്താ നോക്കുന്നത് ...? ഒരു ചിരിമാത്രം ഉത്തരം .. പഴയ കാലമൊക്കെ ഓർക്കുന്നുണ്ടോ ?
പെട്ടന്ന് മനസ്സിലേക്ക് ചെംബകപ്പൂവുകൾ കൊഴിഞ്ഞു വീണു ....
ഓർമ്മകൾ ?
തന്നെ എന്നും ജയിച്ചിട്ടുള്ളത് ഓർമ്മകൾ മാത്രമാണ്
എന്റെമുന്നിൽ നിൽക്കുന്ന നീ തന്നെയാണ് എന്റെ ഓർമ്മകളെ എപ്പോഴും അപഹരിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നത് ..
എനിക്കത് മാത്രമേയുള്ളല്ലോ ....
ഇപ്പോഴും ? അവളുടെ മുഖത്ത് ആകാംക്ഷ ..
വേറെ എന്താണ് എനിക്ക് പഴയകാലത്തെ കുറിച്ചോർക്കാനുള്ളത് ...
നമ്മൾ ... ..അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ ഓർമ്മകളുടെ തിരയിളക്കം ..
കുട്ടിക്കാലം എത്ര രസമുള്ളതായിരുന്നു ... പേരയുടെ മുകളിൽ കയറി ഉറുമ്പ് കടി കൊണ്ട് സഹിക്ക വയ്യാതെ താഴെ വീണത്‌ .. ഇപ്പോൾ കഴിഞ്ഞത് എന്ന പോലെ അവൾ സർവ്വം മറന്നു പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു ..
ഞാൻ കൌതുകത്തോടെ അവളെ നോക്കിയിരുന്നു .. ഈ ചിരികൾ തനിക്കു നഷ്ടമായിട്ടു ഇന്നേക്ക് എത്ര വർഷങ്ങൾ കഴിഞ്ഞു കാണും ... കളിക്കൂട്ടുകാരിയോടൊപ്പം ഞാൻ കണ്ട കിനാവുകൾ എത്രയെത്ര .. ഇന്ന് ആലോചിക്കുമ്പോൾ നടക്കാതെ പോയ സ്വപ്നങ്ങളാണ് കൂടുതൽ ..
തലയൊക്കെ നരച്ചു ഇല്ലേ ? അവളുടെ ചോദ്യം ..
ഞാൻ വെറുതെ ചിരിച്ചു .. നരക്കാത്തതായി ഒന്നു മാത്രേയുള്ള ..
നീയുമൊത്തുള്ള ബാല്യകാലത്തിന്റെ വാടാത്ത ഓർമ്മകൾ ... ഉല്ലസിച്ചു പറന്നു നടക്കുന്ന രണ്ടു കുരുവികളായിരുന്നില്ലേ നാം ..
ഇനി എന്നാണു ഭർത്താവു വരിക ?
ഒരു കൊല്ലം കഴിയും .. വന്നിട്ട് പോയതെയുള്ളു ..... ..
അവളുടെ വാക്കുകളിൽ പ്രതീക്ഷയും ആത്മവിശ്വാസത്തിന്റെ കരുത്തും .. ചോദിക്കേണ്ടായിരുന്നു .. എന്റെയുള്ളിൽ ഒരു വിങ്ങൽ ..
സ്വാർത്ഥതതയാണോ ..അതോ മറ്റെന്തെങ്കിലും വികാരമാണോ എന്ന് തിരിച്ചറിയാൻ കഴിയുന്നില്ല .. ..
എന്ത് പറ്റി ?
കുസൃതി നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളോടെ അവളുടെ ചോദ്യം.
ഒന്നുമില്ല ...
രാജിയേയും മക്കളെയും അന്വേഷിച്ചതായി പറയണം ... ഞാൻ വീണ്ടും അമ്പരന്നു .. എന്റെ ഭാര്യുടെ പേരും അറിഞ്ഞു വെച്ചിരിക്കുന്നു . ഞാനോ .. ഓർമ്മകളേ മാത്രം താലോലിച്ചു കൊണ്ട് , പതിറ്റാണ്ടുകൾ ...കൈവിട്ടു പോയതെന്ന് കരുതി ഒരിക്കൽ പോലും ഒന്നന്വേഷിക്കാൻ എനിക്ക് തോന്നിയില്ലല്ലോ . ഞാൻ സ്വയം കുറ്റപ്പെടുത്തി ..
സോറി ..ഞാൻ തന്നെ കുറിച്ച് ഒരു തവണ പോലും തിരക്കിയിട്ടില്ല .. എവിടെയോ സുഖമായി ജീവിച്ചിരിക്കുന്നു എന്ന് മാത്രംവിശ്വസിച്ചു ,ആശ്വസിച്ചു ....പക്ഷെ തനിക്കെന്നെ കുറിച്ച് എല്ലാമറിയാം ..... അവൾ നെടുതായി നിശ്വസിച്ചു .. അപ്പോഴും കയ്യിൽ ആ ചായക്കപ്പുണ്ടായിരുന്നു . നഷ്ടപ്പെടുന്നതിനു മുൻപ് രണ്ട് കൈകൾ കൊണ്ടും ചേര്ത്തു പിടിച്ചത് പോലെ ..
എവിടെ വെച്ചെങ്കിലും ഒരിക്കൽ കണ്ടു മുട്ടും എന്നെനിക്കറിയാമായിരുന്നു .. ..
എത്ര കാലം കഴിഞ്ഞാലും .. അവൾക്കു മൌനം ..
കഴുത്തിലെ താലിയിൽ അവൾ ഇടക്ക് തിരുപ്പിടിച്ചു .. .. എന്തോ ആലോചിക്കുന്നത് പോലെ തോന്നി ..
എന്താ ആലോചിക്കുന്നത് .. അവൾ പെട്ടന്നെഴുന്നേറ്റു
കപ്പ്‌ അകത്തു വെച്ചിട്ട് വരാം .. ഒരു നിമിഷം ഇരിക്കു ...
അവൾ വാതില്പ്പടി കടന്ന് അകത്ത് മറയുവോളം ഞാൻ നോക്കിയിരുന്നു .. മനസ്സില് നിറങ്ങൾ ചാലിച്ചു വരച്ചു ചേർത്തിരുന്ന രൂപത്തിന് അവളുമായുള്ള സാമ്യം ഞാൻ കണ്ണുകൾ കൊണ്ട് അളന്നു കുറിച്ച് വെക്കുകയായിര്ന്നു ..
അവൾ പോയി കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഞാൻ പതുക്കെ എഴുന്നേറ്റു . മുറിയുടെ ചുവരുകളിൽ അങ്ങിങ്ങായി ചില ചിത്രങ്ങളും ഒരു കലണ്ടറുമുണ്ട് .. മുറിയുടെ ഒരു കോണിൽ പഴയ മേശമേൽ അടുക്കി വെച്ചിരിക്കുന്ന കുറച്ചു പുസ്തകങ്ങൾ ... ഞാൻ അതിൽ ചിലതെടുത്തു മറിച്ചു നോക്കി നിൽക്കുമ്പോൾ അവൾ മടങ്ങി വന്നു ..
ഊണ് കഴിച്ചിട്ടേ പോകാവൂ .. അവൾ ക്ഷണിച്ചു ..
എനിക്ക് ഇന്ന് തന്നെ മടങ്ങി പോകണം .. ഇനി അധികം വൈകുക വയ്യ .. പഴയ ചില സുഹൃത്തുക്കളെ കൂടി കാണാനുണ്ട് .. ഇവിടെ വരെ വന്നിട്ട് അവരെ കൂടി കാണാതെ പോയാൽ ..
അവളുടെ കണ്ണുക്കളിൽ നിറം മങ്ങി ..
എനിക്ക് ........ ..
പറഞ്ഞോളൂ ... അല്ലെകിൽ വേണ്ട , ഇനി മറ്റൊരിക്കൽ കാണുമ്പോളാകട്ടെ ..
വിതുമ്പി നില്ക്കുന്നത് പോലെ കുറെ നിമിഷങ്ങൾ .. അവളുടെ കൈകളിൽ ഒന്ന് തൊടണം എന്നുണ്ടായിരുന്നു ... വെറുതെ .. മനസ്സ് നിർബന്ധിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു .. ഒരുപാട് നാളുകളുടെ ആഗ്രഹമാണ് .. എപ്പോഴെങ്കിലും ഒന്ന് കാണുമ്പോൾ അവളുടെ വിരലുകളിൽ ..
തന്റെ മനസ്സില് തൊട്ടു നില്ക്കുന്നത് പോലെ അവൾ തൊട്ടടുത്തുണ്ട് .. വേണമെങ്കിൽ ..... എന്റെ ഞരമ്പുകൾ വലിഞ്ഞു മുറുകി എന്നെത്തന്നെ മുറുകെപ്പിടിച്ചു ... .... കഴിയുന്നില്ല ..തന്റെ ഉള്ളിൽ നിന്നും മറ്റൊരാൾ ഉണർന്നെഴുന്നേറ്റു വരുന്നത് പോലെ . തന്റെ നിയന്ത്രണത്തിൽ നിന്നും തന്റെ കൈകൾ സ്വതന്ത്രമാകുമോ എന്നയാൾ ഭയപ്പെട്ടു .. പെട്ടന്നയാൾ തന്റെ കൈകൾ ഭദ്രമായി പാന്റ്സിന്റെ പോക്കെറ്റിൽ നിക്ഷേപിച്ചു .... ഉയർന്നു വന്ന രക്ത സമ്മര്ദത്തിന്റെ തോത് പെട്ടന്ന് താഴേക്ക്‌ വീണു .. അയാള് ദീര്ഘ്മായി നിശ്വസിച്ചു ... ..
കണ്ണുകൾ പാതിയടച്ച് അവൾ തൻറെയരികിൽ തന്നെയുണ്ട്‌ ....
ഞാൻ പോകട്ടെ .. ഇനി എപ്പോഴെങ്കിലും .....
ഉറക്കത്തിൽ നിന്നും ഉണർന്നത് പോലെ അവൾ കണ്ണ് മിഴിച്ചു അയാളെ നോക്കി ... പടികളിറങ്ങുമ്പോൾ അയാള് തിരിഞ്ഞു നിന്ന് ചോദിച്ചു ..
മൊബൈൽ നമ്പർ ??
ഒരു നിമിഷത്തെ മൌനം ...
അവൾ പറഞ്ഞു .. വേണ്ട ... .. .