കടുത്ത ഇരുട്ടില്‍
ജീവിക്കാന്‍ ഞാന്‍ പഠിച്ചു
കൊടും തണുപ്പില്‍
ജീവിച്ചിരിക്കാനും .
കാലിയായ കീശയില്‍ നോക്കി വയറു നിറക്കാന്‍
മഞ്ഞു മൂടിയ നദിയിലേക്ക് നോക്കി
തണുത്തു മരച്ച പടിക്കെട്ടില്‍
ആര്‍ക്കു വേണ്ടിയുമല്ലാതെ കാത്തിരിക്കാന്‍
എന്റെ മനസ്സ് കൈവിട്ടു പോയോ ?
സഹ തടവുകാരന്‍
ഒരു റോസാപ്പൂ വെച്ച് നീട്ടി .
ഞാന്‍ അപ്പോഴും വിരിയാത്ത ഒരു മൊട്ടായിരുന്നു .
ഇനി ഒരിക്കല്‍ കൂടി ജനിച്ചാലും
ഇതെന്റെ ജീവിതത്തിന്റെ
അവസാന അദ്ധ്യായമാണ്‌ .
രാത്രികള്‍ നിലക്കാതെ കയ്യടിക്കുമ്പോള്‍
നീ ഒരു കറുത്ത ഗൌണും
എന്നെ വഞ്ചിക്കാന്‍ ഉപയോഗിച്ച
ആ മനസ്സുമായി
ഒരിക്കല്‍ കൂടി വരണം
സൂര്യന്‍ അസ്തമിക്കുന്ന ഇടത്തിന് തൊട്ടടുത്തുള്ള
ആ തോട്ടത്തിലെ അവസാനം വിരിയുന്ന
പൂവ് ഞാനായിരിക്കും
ചിറകുകളുള്ള വാതിലില്‍ കൂടി
എന്റെ യാത്ര അവസാനിക്കുമ്പോള്‍
വിശ്വസ്തതയുടെ ഒരു നിമിഷമെങ്കിലും
നിന്റെ മനസ്സില്‍ എനിക്കായി
കരുതണം .
മരിച്ചു കിടക്കുമ്പോള്‍
എന്റെ ഉള്ളില്‍ ഉണങ്ങാത്ത
ഒരു മുറിവ് കാണും
എന്നെ അറിയുന്നവര്‍ പറയും
ഞാന്‍ ആരെയോ സ്നേഹിച്ചിരുന്നു എന്ന് ...
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ